Historia Szkoły

NOSKÓW - wieś w gminie Jaraczewo, położona przy drodze do Pogorzeli, 8 km na południowy zachód od Jarocina. W dokumencie z 1392 r. wymieniony jest Crziwosand de Noscowo. Było to gniazdo rodowe Noskowskich herbu Zaremba. Na początku XVI w. Nosków przejściowo wymieniano jako miasto.
  Drewniany kościół kryty gontem zbudowano w 1749 r. z fundacji Józefa Dobrzyckiego. Wewnątrz umieszczono zachowane elementy wyposażenia z poprzedniego kościoła (z drugiej połowy XVII wieku) m.in. gotyckie rzeźby z 1420 r. na belce tęczowej. Polichromię wnętrza wykonał w 1928 r, Wiktor Gosieniecki. Kościół wzniesiono prawdopodobnie na dawnym grodzisku. Obok znajdują się osiemnastowieczna dzwonnica drewniana i lipa drobnolistna o obwodzie 540 cm.

  Zaczątki szkoły w Noskowie datuje się od 1836 r. Pieniądze na budowę szkoły ofiarowała Wiktoria Wojciechowska –mieszkanka Parzęczewa. Szkoła mieściła się w budynku, zamieszkałym w chwili obecnej przez p. Halinę Strzelczyk. Był to budynek drewniany kryty słomą.
  Obecny budynek szkoły został wybudowany w l. 1898-1900. Nauka rozpoczęła się w dniu 20 kwietnia 1900 r. Data ta jest oparta na oświadczeniu p. Aleksandra Wojtkowiaka, zamieszkałego w Noskowie, który pomagał przy jej budowie. Mieściły się w nim trzy izby lekcyjne oraz mieszkania dla ówczesnego kierownika szkoły i nauczycieli.
  Nauka odbywała się w języku niemieckim, ale uczniami były wyłącznie dzieci polskie, wywodzące się z rodzin katolickich. W wyniku starań ludności Noskowa i kierownictwa szkoły, władze pruskie zgodziły się, aby dzieci uczyły się języka polskiego w wymiarze 1 godziny tygodniowo, za opłatą 3 marek miesięcznie. W języku polskim uczono religii dzieci przystępujące do pierwszej komunii świętej.
  Dalszych danych o historii szkoły do roku 1945 - brak. Wszelka dokumentacja spłonęła w czasie wojny. W kronice szkoły znajduje się rekonstrukcja historii szkoły.

  Ludność Noskowa swe uświadomienie polityczne w tych latach zawdzięcza przede wszystkim nauczycielowi p. Linke - niestrudzonemu krzewicielowi oświaty. Koniec listopada 1918 roku daje obywatelom Noskowa upragnioną wolność. I choć jeszcze miesiącami słychać odgłosy walk w pełni rozwija się w wiosce polskie życie. Powstała polska szkoła, polskie organizacje, stowarzyszenia pod jej dawnym kierownictwem. Od 15 lutego 1919 roku zajęcia prowadzono w języku polskim. W latach 1918-1936 szkoła w Noskowie była szkołą 3-klasową i pełna jej nazwa brzmiała Trzyklasowa Publiczna Szkoła Powszechna w Noskowie, a od 1936 r. utworzono oddziały IV,V,VI podnosząc stopień organizacyjny do rzędu szkół drugiego stopnia.
  Po I wojnie światowej pan Linke zorganizował szkołę, która w skutek szybkiego wycofywania się wojsk niemieckich zbytnio nie została zniszczona. Jednakże przed pedagogami stanęły inne zadania i cele jak dotychczas. W 1927 roku w szkole zatrudniony został p. Edmund Leśniorowski, a w 1928 r. pani Jadwiga Chruścińska. Po niedługim czasie kierownik szkoły p. Linke przeszedł na stanowisko nauczyciela polskiego we Francji. Wtedy obowiązki kierownika przejmuje p. Edmund Leśniorowski. W 1932 roku została zatrudniona p. Helena Sakiewiczówna. Życie szkolne kwitło. Powstały organizacje uczniowskie jak samorząd uczniowski PCK, SKO. Ilość dzieci zwiększała się z roku na rok. W 1936 r. E. Leśniorowski otrzymał nominację na kierownika szkoły. Ten wspaniały pedagog, wraz z gronem nauczycielskim wpłynął na życie środowiska. Powstały kółka kulturalno-oświatowe, kursy dokształcające. Biblioteka szkolna liczyła 160 tomów. W 1937 r. w szkole zatrudniony został nauczyciel p. Leonard Koźma, gdyż ilość dzieci przekraczała 220 uczniów. Taki stan liczebny trwał do wojny, a więc do końca roku szkolnego 1938/39.